Αυτό είναι το πρώτο αυτοκίνητο που κατασκεύασε ο Ferruccio Lamborghini στα τέλη του 1947 για να πάρει μέρος στο Mille Miglia του 1948.

Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι το πάθος του για την ταχύτητα ήταν ριζωμένο μέσα του πολύ νωρίτερα από το 1963 όταν και παρουσίασε την πρώτη Lamborghini 350GTV στο Τορίνο.

Το μικρό αυτό πρωτότυπο αγωνιστικό βασιζόταν σε σασί και μηχανικά μέρη από FIAT Topolino A, ο Ferruccio κατασκεύασε δική του κυλινδροκεφαλή από χαλκό και αύξησε την χωρητικότητα του κινητήρα στα όρια της κατηγορίας (Sport 750) και την ισχύ στους 25hp με 2 μονά καρμπιρατέρ,αύξηση βαλβίδων,επιπλέον τοποθέτησε ελαφρύτερες αναρτήσεις με αποτέλεσμα η τελική να ξεπερνά τα 130kph.

"Τον είχαμε χάσει από το σπίτι"..εξιστορούσε ο γιος του Tonino και συμπλήρωσε: "Την ημέρα ο πατέρας μου ήταν απορροφημένος με την κατασκευή του πρώτου του τρακτέρ Carioca (1947) και τα βράδια ασχολούνταν πυρετωδώς με το αγωνιστικό.Αυτό γινόταν επί μήνες μέχρι να το τελειοποιήσει."

 

Η εκκίνηση στο 15ο Mille Miglia του 1948 βρήκε τον F. Lamborghini στη θέση του οδηγού και το πρωτότυπο αγωνιστικό να φέρει το νούμερο 427. Ο Ferruccio είχε μαζί του σαν συνοδηγό ένα νεαρό γεωπόνο από την Ferrara με όνομα Gianluigi Baglioni που τους συνέδεε εκτίμηση και το πάθος για τα αυτοκίνητα. "Κάποια στιγμή όταν πήρα το τιμόνι να οδηγήσω εγώ (λέει ο Baglioni)..η ορατότητα την αυγή ήταν ακόμα περιορισμένη και με τα φώτα αναμμένα το σκηνικό στο δρόμο έκρυβε παγίδες,σε κάποια στιγμή "μπήκα" σε μια στροφή κάπως χαλαρά με τρίτη ταχύτητα στο κιβώτιο και τότε ο Ferruccio δίπλα μου εξοργισμένος μου φώναζε "Seconda,seconda!" Μια μικρή προεξοχή σε ένα κράσπεδο ήταν η αφορμή να βρεθούμε μέσα σε μια ταβέρνα γεμάτη κόσμο!!!

Ευτυχώς δεν έπαθε κανένας τίποτα, ίσα ίσα βοήθησαν να βγάλουμε το αυτοκίνητο ξανά στο δρόμο,η μηχανή συνέχισε να λειτουργεί κανονικά αλλά η ζημιά είχε γίνει κάτω από τις λαμαρίνες.. Ο κόσμος ήταν πολύς στην ταβέρνα καθώς όλοι περίμεναν τη στιγμή που θα περνούσαν τα μεγάλα αγωνιστικά.Μείναμε εκεί περιμένοντας να δούμε και εμείς το θέαμα. Η Ferrari του μέγιστου Tazio με αριθμό 1049 μας πλησιάζει με μεγάλη ταχύτητα και με τη γνωστή τεχνική του χρησιμοποιώντας φρένο-γκάζι με την φτέρνα και τα δάχτυλα του ποδιού πέρασε ντριφτάροντας μεγαλόπρεπα από μπροστά μας. Αυτό το θέαμα για μένα (συνέχισε να λέει ο Baglioni) ήταν κάτι σαν σχολικό βιβλίο,δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ!"

Ο αγώνας αυτός έχει μεγάλη σημασία γιατί ήταν το τελευταίο Mille Miglia του Tazio και θα συνεχίσω να σας διηγηθώ λίγα ακόμη γεγονότα που συνέβησαν ακόμη και μετά το τέλος αυτού του αγώνα.

Η Ferrari 166 SC που οδηγούσε ο Tazio Nuvolari καταπονήθηκε πολύ και αν και βρέθηκε επικεφαλής του αγώνα, το αυτοκίνητο δεν ήταν σε καλή κατάσταση ικανή να του προσφέρει μια ακόμα νίκη,κάτι που θα το ήθελε πολύ όπως ήταν πάντα η φιλοσοφία του.Κάποια στιγμή του αγώνα με το αυτοκίνητο κυριολεκτικά σε κακή κατάσταση ξεκόλλησε το καπό του κινητήρα από τον αέρα και την ταχύτητα και πέρασε ξυστά πάνω από τα κεφάλια του Tazio και του συνοδηγού-μηχανικού του και κατέληξε στον γκρεμό,τότε ο Tazio για να καθησυχάσει τον τρομοκρατημένο Scapinelli δίπλα του του είπε: "Μην ανησυχείς καλύτερα χωρίς το καπάκι,έτσι δεν θα νοιαστούμε καθόλου για την υπερθέρμανση του κινητήρα..."

​

Αρκετές φορές η ομάδα προσπάθησε να τον πείσει να μη συνεχίσει τον αγώνα καθώς κινδύνευε η ζωή του αλλά μάταια.Χαρακτηριστικά μετά από μια τέτοια προσπάθεια στη διαδρομή ο Tazio τούς απάντησε με μια κοροϊδευτική χειρονομία και σανίδωσε και πάλι το γκάζι.Μέχρι που πέταξε το κάθισμα του που τον ενοχλούσε και έβαλε στη θέση του σαν μαξιλάρι μια σακούλα με λεμόνια και πορτοκάλια που είχαν μαζί τους για κολατσιό!

​

Αυτός ήταν ο Tazio, έκανε υπεράνθρωπο αγώνα να κερδίσει αυτή τη μάχη αλλά τον πρόδωσε η πίσω ανάρτηση που διαλύθηκε μετά από ένα δυνατό φρενάρισμα... Σε κοντινό σημείο υπήρχε μια Εκκλησία όπου μπήκε μέσα ο Tazio και βρήκε τον ιερέα ρωτώντας τον αν μπορεί να ξεκουραστεί λιγάκι στον ιερό χώρο, κάτι που φυσικά δέχθηκε ο ιερέας. Ο συνοδηγός τηλεφώνησε να αναγγείλει την οριστική αποχώρηση του Tazio από τον αγώνα και ζήτησε αυτοκίνητο να έρθει και να τον οδηγήσει στο σπίτι για να ξεκουραστεί.

​

Αργότερα ο Enzo Ferrari θα εκμυστηρευτεί ότι μίλησε με τον Tazio μετά τον αγώνα και του είπε: "Δεν πειράζει Tazio χαμογέλασε λιγάκι του χρόνου θα κερδίσεις εσύ. Η απάντηση του Nuvolari ήταν "Ferrari στην ηλικία που έχουμε αυτές οι στιγμές που ζούμε τώρα είναι λιγοστές,θυμήσου τα λόγια μου και προσπάθησε να ζήσεις την κάθε στιγμή στο έπακρο όσο μπορείς."

​

Κατά το δείπνο βράβευσης του αγώνα και καθώς ο ένας μετά τον άλλο όλοι οι ομιλητές εξήραν την απίστευτη απόδοση του Tazio καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα τελευταίος πήρε το λόγο ο σπουδαίος Clemente Biondetti ανοίγοντας την δική του ομιλία για την νίκη του για 3η φορά στο Mille Miglia λέγοντας κάπως πικραμένος "Να μη συγχωρέσετε που σήμερα εγώ είμαι ο νικητής"..και συνέχισε την ομιλία του για τη δική του απόδοση στον αγώνα και την μεγάλη του νίκη.

Αναμφίβολα πρόκειται για τον οδηγό με τις περισσότερες νίκες στο Mille Miglia τέσσερις τον αριθμό αλλά κάθε σύγκριση ή ειρωνική διάθεση προς τον "Ιπτάμενο Μαντοβάνο" ήταν ένα μεγάλο ατόπημα.

Άλλωστε η μνεία του νικητή στον ηττημένο είναι αυτή που κάνει τη διαφορά του πρωταθλητή σε σχέση με το Θρύλο.

​

Βασίλειος Παπαϊδης

Ερευνητής, φωτογράφος, συγγραφέας σπάνιων κλασσικών αυτοκινήτων