Profile
Αυτό το εξαιρετικά σπάνιο Ελληνικό microcar είναι ένα Fuldamobil με αρκετές διαφοροποιήσεις στο σασί,το αμάξωμα και τα μηχανικά του. Oι κινητήρες που χρησιμοποιούσε ήταν SACHS και HEINKEL, που κατασκευαζόντουσαν επίσης εδώ στην Ελλάδα.
Το αυτοκίνητο ήταν σχετικά φθηνό στην αγορά του και στην χρήση του και γρήγορα έγινε επιτυχία στην Ελλάδα,κατασκευάσθηκε έως και το 1972 στην χώρα μας από την Βιοπλαστική ΑΕ, μια εταιρεία με έδρα την Αθήνα,το συγκεκριμένο είναι 2ης σειράς,με τετράχρονο μοτέρ 198cc της Heinkel,με τέσσερις ταχύτητες και όπισθεν,ένα από τα κατ 'εκτίμηση δέκα που διασώζονται σήμερα στον κόσμο.
Το όνομα "Attica" ήταν το εμπορικό σήμα των οχημάτων που παραγόντουσαν από την Βιοπλαστική Α.Ε., μια εταιρεία (αρχικά συμμετείχε στην κατασκευή φάιμπεργκλας, αργότερα ξεκίνησε την κατασκευή φάιμπεργκλας για σκάφη) που ιδρύθηκε στο Μοσχάτο, της Αθήνας από τον Γεώργιο Δημητριάδη, σημαντικό πρόσωπο στην ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία.
Ο Δημητριάδης είχε σχεδίασε και κατασκευάσει ένα ελαφρύ τετράτροχο επιβατηγό αυτοκίνητο (μοντέλο 505) το 1958, με την πρόθεση της παραγωγή. Ένας φόρος όμως που επιβλήθηκε στα τετράτροχα αυτοκίνητα, περιόρισε την προοπτική επιτυχίας του αυτοκινήτου στην αγορά. Έτσι, εγκατέλειψε αυτό το σχέδιο και εστίασε αντί αυτού στην παραγωγή τρίτροχων - φορολογούμενων ως "μοτοσικλετών" στην Ελλάδα. Το 1962 άρχισε την παραγωγή ενός ελαφρύ τρίκυκλου επιβατηγού αυτοκινήτου με την άδεια της Fuldamobil της Γερμανίας, ως το μοντέλο Attica 200 (ήταν πολύ πιο εύκολο για αυτοκίνητα, πιστοποιημένα στο εξωτερικό, να λάβουν πιστοποίηση για να παραχθούν στην Ελλάδα). Το αυτοκίνητο κατασκευάστηκε με μερικές αλλαγές από το αρχικό γερμανικό σχέδιο, αλλά αργότερα δύο διαφορετικές εκδόσεις cabriolet αναπτύχθηκαν από την ίδια την Attica. 200 cc μηχανές (από την Sachs, Heinkel , καθώς και κινητήρες που κατασκευάστηκαν από την Attica) χρησιμοποιήθηκαν για τις διαφορετικές εκδόσεις του αυτοκινήτου.
Το μοντέλο έγινε πολύ δημοφιλές στην Ελλάδα και να θυμούνται αυτή την ημερομηνία. Άλλη μια ελληνική εταιρεία, η Alta, σύντομα διεκδίκησε μερίδιο αγοράς στην ίδια κατηγορία, παρουσιάζοντας ένα παρόμοιο όχημα, το 1968, που ήταν επίσης βασισμένο στη τεχνολογία της Fuldamobil, αλλά είχε τροποποιηθεί σημαντικά, με μια πιο σύγχρονη σχεδίαση. Ωστόσο το Attica 200, συνέχισε να παράγεται μέχρι το 1971. Το 1968 η Βιοπλαστική χρησιμοποίησε το σχέδιο του Attica 200 για την δημιουργία ενός ελαφρύ τρίκυκλου φορτηγού με το εμπορικό σήμα που Δέλτα (παραδόξως, το πίσω-μισό του 200 είχε γίνει το μπροστινό-μισό του Δέλτα) και είχε μέτρια επιτυχία.
Το 1965 το Attica είχε ήδη κάνει μια προσπάθεια να εισέλθει στην αγορά των τετράτροχων αυτοκινήτων, παρουσιάζοντας το Carmel 12. Το αμάξι κατασκευάστηκε με άδεια από την Ισραηλινή Αυτοκινητοβιομηχανία (η οποία, με τη σειρά της, είχε χρησιμοποιήσει την τεχνολογία της Βρετανικής Reliant). Στην πραγματικότητα, ο όρος "παραγωγή" είναι πιθανόν να μην είναι κατάλληλος σε αυτή την περίπτωση, καθώς τα περισσότερα μέρη εισήχθησαν. Παρά τη διαφημιστική εκστρατεία, το αυτοκίνητο δεν πέτυχε και μόνο περίπου 100 Attica Carmel 12 κατασκευάστηκαν. Το 1977 ο Δημητριάδης μετονόμασε την Βιοπλαστική σε DIM Motor για να παραγάγει το DIM, ένα εντελώς καινούργιο επιβατικό αυτοκίνητο που σχεδιάστηκε και αναπτύχθηκε από την εταιρεία. Το αυτοκίνητο παρουσιάστηκε στην Έκθεση Αυτοκινήτων της Γενεύης, το 1977, αλλά πολύ λίγα αμάξια κατασκευάστηκαν.
