Μια από τις σπουδαιότερες εμπειρίες μου στο χώρο του κλασσικού αυτοκινήτου ήταν η οδήγηση ενός από τα πιο αγαπημένα μου Ιταλικά αυτοκίνητα, o λόγος για το αριστούργημα του Giotto Bizzarrini γνωστό με το όνομα Bizzarrini 5300 GT Strada.

Η μεγάλη ιστορία του Giotto είναι γνωστή σχεδόν σε όλους τους αυτοκινητόφιλους στον κόσμο πόσο μάλλον σε αυτούς που ασχολούνται με τα εξωτικά Ιταλικά αριστουργήματα των 50s και 60s.

 

Στις μέρες μας συμπληρώνουμε μισό αιώνα από την πραγμάτωση του ονείρου του "Dottore ingegnere", αυτή ήταν η προσφώνηση του στα χρόνια της δόξας.και τον ακολουθεί μέχρι σήμερα. Το προφίλ αυτού του πραγματικά σπουδαίου Ιταλού μηχανικού, εφευρέτη και πολύ καλού οδηγού έχει πολλές φορές αμαυρωθεί από κακόβουλα σχόλια σχετικά με την περίφημη μεταπήδηση του από αρχιμηχανικός της Ferrari και "πατέρας" της 250 GTO στην αντίπερα όχθη και στο στρατόπεδο της νεόδμητης τότε Lamborghini προσφέροντας της τον εξαιρετικό 60° V12 κινητήρα που είχε ανάγκη για να σταθεί όρθια. Η Lamborghini θα καθιερωθεί στο παγκόσμιο στερέωμα σαν ολοκληρωμένη φίρμα λίγο αργότερα μέσα από τις όμορφα ασυνήθιστες γραμμές του M. Gandini για λογαριασμό Bertone δημιουργώντας το "αντίπαλο δέος", τη μυθική Μiura! 

 

Σαν ανήσυχο πνεύμα ο Bizzarrini ήταν πολύ δύσκολο να περιοριστεί στο ρόλο του "ρολίστα" μέσα στην εκάστοτε εταιρία που συνεργαζόταν είτε λεγόταν Ferrari είτε Lamborghini είτε ISO αργότερα.   

​

Μύθοι και ιστορίες αληθινές περιπλέκονται για πάνω από 65 χρόνια συμμετοχής του στην ιστορία της αυτοκίνησης από τα πρώτα βήματα του υπό την επίβλεψη του Orazio Sotta στην Alfa Romeo σαν μαθητής, τη μανία του να έχει μερίδιο συμμετοχής σε όλο το φάσμα κατασκευής ενός αυτοκίνητου μέχρι και την οδήγηση του. Ήθελε να είναι πρωταγωνιστής και αυτός ο ρόλος του άξιζε όπως αποδεικνύει η ιστορία άλλωστε. Χωρίς κάποιον ισχυρό χρηματοδότη ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι δεν θα μπορούσε να ανταγωνιστεί τους μεγάλους αντιπάλους του όταν αποφάσισε να κατασκευάσει κάτω από το δικό του όνομα sport αυτοκίνητα και το οξύμωρο είναι ότι όλοι αυτοί του χρωστάνε ένα τεράστιο μερίδιο της επιτυχίας τους...

​

Σχετικά με το αυτοκίνητο αυτό η ιστορία λέει ότι οι σχέσεις του Renzo Rivolta με τον Bizzarrini δυσκόλεψαν πολύ όταν ο τελευταίος προσπαθούσε διακαώς να βελτιώσει την αγωνιστική έκδοση του ISO A3/C και ο Renzo ήθελε να προωθήσει την ιδέα της έκδοσης δρόμου του ISO A3/C, αυτές οι διαφωνίες ανάμεσα στους δύο άνδρες δεν γεφυρώθηκαν ποτέ και επέφεραν την οριστική ρήξη και το άδοξο τέλος της συνεργασίας τους το 1965.

​

Ο Giotto προχώρησε σε περαιτέρω βελτιώσεις του A3/C, δημιουργώντας τρεις εκδόσεις του νέου μοντέλου που έφερε πλέον το δικό του όνομα, Bizzarini 5300 Strada, GT America με fiberglass αμάξωμα και Corsa που ήταν η αγωνιστική έκδοση της έκδοσης Strada, με συμμετοχή και νίκη στην κατηγορία του στο Le Mans του 1964 το όνομα Bizzarrini καθιερώθηκε ως άξιο αναφοράς και στον κατασκευαστικό τομέα παρά τις τεράστιες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε ακόμη εκείνα τα χρόνια.

​

Ο Μύθος λέει ότι περνούσε ώρες σταματημένος σε πάρκινγκ από βενζινάδικα που έβαζαν βενζίνη γνωστοί ιδιοκτήτες Ferrari και τους ακολουθούσε προσπερνώντας τους σε μια προσπάθεια να κεντρίσει το ενδιαφέρον τους.

​

Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο με αριθμό σασί IA3*0260 είναι ένα από τα πρώτα Strada, o Giotto είχε εφεύρει ακόμα και το όνομα Grifo όταν εργαζόταν για την ISO, όταν λοιπόν βρέθηκαν σε αδιέξοδο οι σχέσεις του με τον Rivolta για να μπορέσει να συνεχίσει να το χρησιμοποιεί η ISO έπρεπε να τον αποζημιώσει, έτσι λέγεται ότι φεύγοντας ο Giotto πήρε σαν αποζημίωση ελάχιστα χρήματα και πολλά ανταλλακτικά, κινητήρες και σώματα του μοντέλου A3/C που τα χρησιμοποίησε στα πολύ πρώτα του αυτοκίνητα.

​

Το αυτοκίνητο αυτό ήταν παραγγελία του διάσημου Ιταλού τραγουδιστή Little Tony (γνωστού σαν ο Elvis της Ιταλίας) που είχε μεγάλη αγάπη για τα εξωτικά γρήγορα αυτοκίνητα και με δική του προτροπή βάφτηκε στο Λιβόρνο στο ασυνήθιστο για Strada κίτρινο χρώμα.

 

Μέτα από πρόσκληση του φίλου μου συλλέκτη Antonello Salzano το 2015 κι έπειτα από 5 χρόνια "restoration by experts" το σπουδαίο ιστορικό ήταν και πάλι έτοιμο να βγει ξανά στο προσκήνιο έπειτα από πολλά χρόνια. Το αυτοκίνητο μετά από τον Little Tony αγοράστηκε από τον Ιταλό Vittorio Tommasini και στη συνέχεια βρέθηκε στην Αμερική και στην κατοχή του Nick Tomljanovich όπου μετά από κάποια χρόνια τροποποιήθηκε αισθητικά για τις ανάγκες του ιδιοκτήτη του που έτρεχε με αυτό σε τοπικούς αγώνες ταχύτητας. 

 

Τώρα είναι στην αρχική του κατάσταση όπως το παρέλαβε ο Little Tony από τον Giotto και κατόπιν φωτογραφήθηκε μαζί του σε περιοδικό εποχής απ' όπου έχω υλικό. Οι 2 μέρες που πέρασα παρέα μ' αυτό το πανέμορφο αυτοκίνητο θα μου μείνουν αξέχαστες, φωτογραφικό μου υλικό και video από την οδηγική μου εμπειρία μπορείτε να απολαύσετε παρακάτω..

​

Την Άνοιξη του 2018 παρουσίασα τη νέα μου συγγραφική δουλειά με τίτλο "The Little Tony's Bizzarrini 5300 GT Strada" σε περιορισμένο αριθμό ποιοτικών αντιγράφων και ήδη έχει ταξιδέψει σε 10 χώρες του κόσμου.

​

God bless you Giotto...