Ο χώρος της μοτοσυκλέτας είχε την τύχη να βρεθεί στον δρόμο μιας ιδιοφυΐας από το μακρινό Christchurch της Ν.Ζηλανδίας.

Ένα δυσλεκτικό παιδάκι με ήρωες όπως οι Richard Pearse (πρωτοπόρος αεροπόρος), Bill Hamilton (ο πατέρας του σκάφους jet), Bruce McLaren (οδηγός πρωταθλητής και ιδρυτής της McLaren F1 Team ) και Burt Munro ρέκορντμαν μοτοσικλετιστής και θέμα της ταινίας "The World's Fastest Indian" όλοι τους Νεοζηλανδοί!  

​

Αφού σπούδασε μηχανολογία-μηχανική σε νυχτερινό σχολείο και αργότερα εντάχθηκε στο δυναμικό της ICI (Imperial Chemical Industries) έφυγε στην Αγγλία κοντά στον Sir Alexander Gib έχοντας ήδη μια αρκετά ουσιώδη εμπειρία στα θέματα μηχανολογίας-μηχανικής με έφεση στις πατέντες.

​

Με δεδομένη την αγάπη του για τη πατρίδα γύρισε πίσω σύντομα και εργάστηκε στη Rowe Engineering. Με καινοτόμες ιδέες μπροστά από την εποχή του και ικανότητες όχι μόνο στο σχεδιασμό και την εφευρετικότητα αλλά κυρίως στην ικανότητα του να τα δημιουργεί όλα με τα ίδια του τα χέρια,βρήκε έναν άλλο αγαπημένο του χώρο για να μπορέσει να δείξει όλο του το ταλέντο. 'Είχε πάθος με τις μοτοσυκλέτες και αγωνιζόταν από χόμπι μέχρι περίπου το 1990 όταν και πήρε την απόφαση να φτιάξει ο ίδιος μια ανταγωνιστική μοτοσυκλέτα που θα τον έφερνε στην κορυφή.

 

Η πρώτη απόπειρα κατασκευής πρωτοποριακής μοτοσυκλέτας βασισμένης πάνω σε ένα κινητήρα από Ducati Darmah με όνομα Aero-d-zero παρά στις πολύ καλές επιδόσεις τις κρίθηκε αναξιόπιστη και έτσι μια δεύτερη πρωτότυπη με όνομα Aero-d-one δημιουργήθηκε χρησιμοποιώντας τον πρωτότυπο κινητήρα της Denco Engineering, πάλι διάταξης V-2 αλλά βασισμένο σε κινητήρα που η Denco χρησιμοποιούσε ήδη σε αγώνες πίστας.

 

Ο κινητήρας έκαιγε μεθανόλη και παρά τα τεχνολογικά βελτιωτικά του John Britten δεν έπεισε στα θέματα αξιοπιστίας και αγωνιστικής συμπεριφοράς. Δύο φορές έπεσε ο ίδιος ο John οδηγώντας την,τραυματίστηκε αρκετά σοβαρά τη δεύτερη και αποφάσισε να ρίξει όλο του το βάρος στην εξέλιξη αφήνοντας το τιμόνι σε άλλους. Τελικά, η απαγόρευση χρήσης, στους διεθνείς αγώνες, κινητήρων που έκαιγαν μεθανόλη, σε συνδυασμό με την αναξιοπιστία του κινητήρα της Denco, έβαλαν τον Britten στην ιδέα  να εγκαταλείψει τον κινητήρα της Denco και να σχεδιάσει δικό του κινητήρα ο οποίος θα έκαιγε βενζίνη!

Έτσι λοιπόν το 1992 ιδρύει την Britten Motorcycle Company και ξεκινάει την κατασκευή της πρώτης εξ'ολοκλήρου δικής του αγωνιστικής μοτοσικλέτας.

 

Περισσότερα από 7.000 χειροποίητα εξαρτήματα συναρμολογήθηκαν για την δημιουργία της Britten V1000 η οποία δεν είχε σασί και στηριζόταν κυριολεκτικά  πάνω στον κινητήρα της. Πρωτοποριακά εμπρός,τη θέση των παραδοσιακών πιρουνιών με μπουκάλες πήραν διπλά ψαλίδια με την ανάρτηση να στηρίζεται σε βραχίονες συνδεδεμένους σε μια μικρή βάση στο πάνω μέρος του κινητήρα. Λίγα μόλις εκατοστά μακριά από την ανάρτηση του εμπρός τροχού τοποθετήθηκε και η πίσω ανάρτηση, σε σημείο ακριβώς μπροστά από τον κινητήρα,το σκεπτικό του Britten για την καινοτομία αυτή ήταν ότι μακρυά από το πίσω μέρος θα δούλευε καλύτερα η ανάρτηση χωρίς τις πολύ μεγάλες θερμοκρασίες που αναπτύσσονται εκεί.

​

Η μοτοσικλέτα όσο αφορά την αεροδυναμική της,ξεκίνησε από ένα μοντέλο που έφτιαξε ο Britten από σύρματα λυγισμένα στο χέρι και κολλημένα με κόλλα,δεν δούλεψε καθόλου σε αεροδυναμική σήραγγα καθώς δεν τον βόλευε και όλα τα έκανε με το μάτι καθώς του ήταν πιο εύκολο. Πήρε την τεχνολογία από τη Formula 1 δημιουργώντας ένα εντελώς πρωτότυπο φέρινγκ από ανθρακονήματα,το οποίο οδηγούσε τον αέρα κάτω από τη μοτοσικλέτα και χρησιμοποίησε τη ροή του αέρα ώστε να δημιουργήσει δυνάμεις που θα βελτίωναν τη συμπεριφορά της μοτοσικλέτας.

Τοποθέτησε το ψυγείο του κινητήρα κάτω από τη σέλα, ώστε να βελτιώσει την αεροδυναμική. Με τον τρόπο αυτό η μοτοσικλέτα είχε πολύ μικρή μετωπική επιφάνεια. Το φέρινγκ-πλαίσιο από ανθρακονήματα εξασφάλιζε την απαιτούμενη ακαμψία ώστε να μπορεί να διαχειριστεί μεγάλες ιπποδυνάμεις, όπως αυτές που απέδιδε ο κινητήρας του.

​

Ο κινητήρας σχεδιάστηκε από τα χέρια του Britten σε λευκό χαρτί και από εκεί στην πράξη στο γκαράζ-εργαστήριο του,έχοντας την απαραίτητη τεχνογνωσία και σύμμαχο το πάθος του για δημιουργία. Ήθελε να προσαρμόζει την ισχύ στις διαφορετικές πίστες γιαυτό κατασκεύασε δύο κινητήρες. Ο ένας κινητήρας είχε κυβισμό 1.000 κ.εκ. (με 4 βαλβίδες ανά κύλινδρο) και ο άλλος 1.100 cc (με 5 βαλβίδες ανά κύλινδρο). Οι κινητήρες απέδιδαν από 155 έως 170 ίππους, μέχρι τις 12.500 στροφές / λεπτό. Η μοτοσικλέτα άγγιζε ταχύτητες κοντά στα 300 χλμ/ώρα.

 

Οι Britten δεν είχαν αντικραδασμικό στροφαλοφόρο άξονα και ο συμπλέκτης ήταν ξηρού τύπου. Λόγω της μεγάλης διαδρομής των εμβόλων, ο κινητήρας μετά από πέντε ώρες χρειαζόταν να ανοιχτεί για έλεγχο και πιθανή επισκευή. Η τροφοδοσία γινόταν με ψεκασμό, ο οποίος μάλιστα μπορούσε να δεχτεί προγραμματισμό με υπολογιστή (ηλεκτρονικός ψεκασμός).

 

Πρωτοεμφανιζώμενη στη laguna Seca έρχεται δεύτερη και στην πίστα του Assen στην Ολλανδία κερδίζει την πρώτη θέση. Ο νους του John όμως ήταν στην πίστα της Daytona καθώς αυτό ήταν το όνειρό του,να κερδίσει στην Daytona με οποιοδήποτε τίμημα. Στην πρώτη απόπειρα της BrittenV1000 στην πίστα της Daytona το 1992 άφησε άφωνους δημοσιογράφους και κοινό αγωνιζόμενη στα ίσια τις κορυφαίες εργοστασιακές. Στη διάρκεια του αγώνα ήταν στις πρώτες θέσεις πηγαίνοντας για τη νίκη,κάποια στιγμή προδόθηκε από πρόβλημα στη μπαταρία και εγκατέλειψε αφήνοντας μια γλυκόπικρη αίσθηση σε όλη την ομάδα και κυρίως στον John που έβαλε όλο του το "είναι" για να δει τη δημιουργία του να κερδίζει σε ένα τόσο μεγάλο αγώνα...

Όλοι όμως όσοι την είδαν από κοντά γνώριζαν ότι αργά η γρήγορα αυτή η μηχανή θα άφηνε το στίγμα της και θα έγραφε ιστορία.
Την επόμενη χρονιά κερδίζει τον τίτλο της ταχύτερης μοτοσικλέτας στο Isle of Man TT,και σπάει το ένα μετά το άλλο όλα τα παγκόσμια ρεκόρ ταχύτητας από στάση με τελική που άγγιζε τα 303Kph.Μέσα στην ίδια χρονιά καθιερώθηκε κερδίζοντας σημαντικούς αγώνες και τίτλους σε Αυστραλία και Ν.Ζηλανδία.

​

Το όνειρο της νίκης στη Daytona πλέον ήταν πιο κοντά από ποτέ,για ένα μάτσο "ερασιτέχνες" που ψάχνανε για χορηγούς στηριγμένοι πάνω στο όραμα και το ταλέντο ενός απίστευτα χαρισματικού άνδρα που άκουγε στο όνομα John Britten και είχε βάλει σκοπό να γράψει ιστορία με τη σημαία της πατρίδας του που κυριαρχούσε παντού. Χαρακτηριστικά είναι τα video στο youtube για τον τρόπο που άφηνε πίσω της η Britten V1000 της μεγάλες εργοστασιακές στις εκκινήσεις και για τις προσπεράσεις που έκαναν οι οδηγοί της με τον μπροστινό τροχό στον αέρα επιταχύνοντας σπάζοντας τον τσαμπουκά των οδηγών που τολμούσαν να βρεθούν στο δρόμο της. Υπάρχουν μελέτες που λένε ότι δεν είναι σωστά τα νούμερα της ιπποδύναμης που αποδίδονται στον κινητήρα της Britten V1000,όχι όσον αφορά τον αριθμό των ίππων, άλλα  ότι αυτό το μοναδικό χειροποίητο μοτέρ της απέδιδε σχεδόν όλη του την ισχύ με το άγγιγμα του γκαζιού χωρίς να χρειάζεται να φτάσουν ψηλά οι στροφές του!

​

Η νίκη στην Daytona το 1994 αντάμειψε τον παθιασμένο John και την ευτυχία του ήρθε να συμπληρώσει το πρωτάθλημα Superbikes της πατρίδας του.Στο απόγειο της επιτυχίας και της απόλυτης ευτυχίας λίγους μήνες αργότερα ο John αφήνει την τελευταία του πνοή στις 5 Σεπτεμβρίου του 1995 νικημένος από την επάρατη νόσο. Τραγικό καθώς ή ασθένεια του προήλθε κυρίως από την ενασχόληση και χρήση χημικών καθώς μέσα στο μεγάλο το πάθος δεν έπαιρνε πάντοτε τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.

Δεν ξέρω αν ζούσε σήμερα τη άλλο θα μπορούσε να δώσει στο χώρο της μοτοσικλέτας και της τεχνολογίας,ωστόσο ξέρω σίγουρα ότι άφησε πίσω του μεγάλη κληρονομιά από επιτεύγματα και εξακολουθεί να αποτελεί παράδειγμα της ρήσης "follow your dreams" 

 

Ο Ίδιος ονειρευόταν να κατασκευάσει 10 μοτοσικλέτες,κάτι που όμως δεν κατάφερε να ολοκληρώσει. Ωστόσο η ομάδα του, έκανε πραγματικότητα το όνειρο αυτό,αν και νομίζω ότι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για τους κόπους του είναι τα βιβλία και οι εργασίες που γράφτηκαν από επιστήμονες για το έργο του,καθώς και τα σεμινάρια σε Μουσεία τεχνολογίας που γίνονται για χάρη του όταν φιλοξενούν μια από της Britten V1000 που διακαώς προσπαθούν να έχουν στα εκθέματα του έστω και για λίγες μέρες!

 

Πού βρίσκονται οι Britten?

1. Ανήκει στην Cardinal Network και στην Britten Motorcycle Company Ltd και βρίσκεται στο Christchirch,Νέα Ζηλανδία.

2. Ανήκει στο Μουσείο της Νέας Ζηλανδίας, Te Papa Tongarewa στο Wellington.
3. Ανήκει στην Roberto Crepaldi Cafe Racers and Superbikes/Royal Cars και βρίσκεται στο Μιλάνο,Ιταλία.
4. Ανήκει στον Jim Hunter και βρίσκεται στο Williamstown, στη Μασαχουσέτη,ΗΠΑ.
5. Ανήκει στον Dr Mark Stewart και βρίσκεται στο Bay City του Μίσιγκαν,ΗΠΑ.
6. Ανήκει στον Kevin Grant της Water Dynamics Ltd και βρίσκεται στο Όκλαντ,Νέας Ζηλανδία.
7. Ανήκει στον George Barber και στο Barber Vintage Motorcycle Museum, στο Birmingham, στην Αλαμπάμα,ΗΠΑ.
8. Ανήκει στον Michael Canepa και βρίσκεται στο San Jose, στην Καλιφόρνια,ΗΠΑ.
9. Ανήκει στον Gary Turner και βρίσκεται στην Ολλανδία.
10. Ανήκει στον Michael Lannuccilli και βρίσκεται στο Λας Βέγκας,ΗΠΑ